vrijdag 10 oktober 2014

Aangekomen op de eerste bestemming

Vrijdag, 10 Oktober

Het is altijd even ploeteren om liftend Nederland uit te komen maar tegen mijn verwachting zat ik op de dag van vertrek al in een vrachtwagen richting Hongarije... Maar hoe is het met liften gesteld in Nederland zet: Ik werd gejaagd als lifter op een tankstation in Den Bosch, "Shell heeft het liever niet", ze willen niet dat je hun klanten lastigvalt. Goed gelukkig kon ik uit zicht van camera`s verder liften en om een uur of zeven was ik bij Venlo op de grens van Duitsland. Daar kwam ik een Hongaar tegen die om 22u vertrok naar Budapest, genoeg tijd om even te eten dus. Vervolgens ben al slapend naar de grens van Oostenrijk toe gereden, makkelijk reizen dus, er was ook genoeg tijd en ruimte voor mn gitaar in de cockpit dus wat lol gemaakt met muziek. Met vier talen door elkaar heen om tot een zin te komen, konden we toch aardig communiceren. Eerste woordjes Hongaars geleerd. Inmiddels weet ik dat het de moeilijkste taal is om te leren..
Kussenem Sepen. Hartelijk dank.

De volgende dag eindigde ik in Wenen waar ik tot vergissing van de lift in de stad werd afgezet ipv op een tankstation richting Budapest.. Geen getreur want wanneer je dit soort dingen accepteert dan sta je open. Een bezoek aan Wenen dus, ik heb geen haast. We reden langs Schonbrünn, een paleis met een gigantische beeldentuin. Ik liep per ongeluk direct naar het hoogtepunt met uitkijk over heel Wenen. Hier stond een schijnbaar bezienswaardige soort Arc-de-Triomphe, want er kwamen serieus veel mensen en bustreintjes langs. Een goede plek om even gitaar te spelen dacht ik, en hey, ik zet voor de zekerheid mn koffer maar open. Ik was in mn sas dus het spelen ging goed, en na 50 minuten telde ik 33 euro in mn koffer. Een leuk bedrag voor een hostel om de nacht te spenderen. Toevallig een heel leuk youth-hostel waar gelukkig nog één plek vrij was. Er was een groep, dertig man, vanuit allerlei verschillende landen die met een grote bus van stad naar stad rondreisde en waar ik met mijn Franse kamergenoten leuk mee op kon schieten. Tot 2uur snachts op een basketbalveldje gebivakkeerd met muziek. Mn gitaar (en enkeltamboerein, kalimba, klankschaal) komen goed van pas dus. Gek dat het nog zo druk is met rondreizende mensen deze tijd van het jaar.
Volgende dag musea bezocht op het museumkwartier. Bijzonder despressieve kunst, maar wel goed moet ik zeggen. Cosina von Bonin. Erna liep ik wat plomverloren rond en na zoiets kan je ineens unheimlich voelen in zo'n grote stad. Ik maakte het plan om nog wat te spelen in Schonbrünn maar goed voelde het niet. Blijkbaar niet voor niets kwam ik daarom een meisje tegen in de metro die me naar een tof festival meebracht. One festival, een bijzonder gegeven. Midden in de stad, met als entree een brug. Eten was gratis (gesponsord) en het was een hele open en lieve sfeer. Echt een soort vrijplaats voor alternatievelingen. Er was toestemming voor gevraagd vanuit het gegeven dat het organiseren van een bijeenkomst op politiek gebied mag. Ze hadden het echt mooi opgezet met grote tenten en een kampvuur, en een helder infobord met tekst en uitleg over manieren van samenleven met als fundament `respect elkaar`. Hippie achtig dus, maar ongelooflijk hoedat de sfeer zo sterk was. Echt oprecht en diepgaand. Ik ben daar gebleven en mooi gitaar gespeeld en gezongen ook, op een manier die ik normaal niet durf te tonen. Een doel van deze reis is dus eigenlijk al nu al succesvol geslaagd! Hele mooie mensen ontmoet hier. Ik kon in een van de tenten slapen, dat gaf toch wel een bijzonder gevoel. De volgende dag ben ik in de middag weggegaan na een mooi afscheid, met een gevoel dat dit niet de laatste keer was. Ben met de metro en bus naar een tankstation aan de snelweg richting Budapest gegaan en bij de grens kwam ik een Italiaan tegen die helemaal naar Szeget ging. Mijn eerste Wwoof-plek is zo'n vijftig kilometer boven Szeget dus dat was ideaal. Ondanks dat hij enigszins teleurgesteld was dat ik geen Italiaans en maar een beetje Duits kan konden we het uiteidelijk toch goed vinden en hij heeft me in Szeget bij een camping afgezet. Niet dat deze open was, uiteindelijk nog een dik uur gelopen met alle spullen om bij een welverdient hotel uit te komen en waar ik een heerlijk ligbad heb genomen met een enkel kaarsje als licht (ipv het vieze tl-licht dat er hing).
Het is snel donker maar prima weer hier. Szeget schijnt de stad van Europa te zijn waar het vaakst de zon schijnt. Ik pak een bus en met een uur rijden ben ik in Csoylospalos, waar ik dan uiteindelijk wordt opgehaald door Dominik en Esther, een Zwitsers stel die hun ecologische plekje aan het opbouwen zijn in een land waar de grond nog te betalen is om zoiets te kunnen opstarten. Aangekomen bij hun stekkie worden we verwelkomt door een mega enthousiaste hond die naar de Shivana luistert. Nu wil ik graag stoppen met schrijven en de rest aan de volgende keer overlaten.

3 opmerkingen:

  1. Mooi! Hoe krijg je dat toch voor elkaar al die avonturen? Ben wel beetje jaloers hoor! :P Ben benieuwt naar het volgende stuk lieffie. X

    BeantwoordenVerwijderen
  2. leven als geen ander

    nieuwe straten
    doffe pleinen
    de muziek die van je wangen stroomt
    het zonlicht in je ogen

    daar waar je vertrouwen vind
    alles is open
    daar waar je vertrouwd bent
    er een deel van zijn

    de streling van oude vriendschap
    thuis in het nieuwe
    zo thuis
    en zo welkom

    de kunst
    de klank
    open harten
    kwetsbaar en verbindend
    met je lichaam op de aarde
    de rust in je hart

    een zacht trappeltje
    van enthousiast ontvangen
    ik lach
    ook hier word je lief gehad

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wauw dat klinkt allemaal erg goed. Jij redt jezelf wel in deze wereld, benieuwd naar het vervolg. Groetjes teja

    BeantwoordenVerwijderen